Штогод на Гарадоцкай зямлі жыхары сустракаюць свята, якое прысвечана паэту-земляку Канстанціну Вераніцыну і яго паэме “Тарас на Парнасе”. Таксама і ў гэтым годзе на пачатку чэрвеня, ў юбілейны дзесяты раз мы будзем святкаваць гэту знаменальную падзею. З мэтай фарміравання фірмовага стылю раённага свята народнай творчасці, беларускай паэзіі і фальклору "Гарадоцкі Парнас", аддзелам ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі гарадоцкага раённага выканаўчага камітэта і ДУК “Гарадоцкі культурна-асветніцкі цэнтр і сетка публічных бібліятэк” прапануюць узяць удзел калектывам прадпрыемстваў і арганізацый Гарадоцкага раёна, настаўнікам, навучэнцам сярэдніх школ і ўсім жадаючым у творчым конкурсе «Лучший логотип (эмблема-символ) районного праздника народного творчества, белорусской поэзии и фольклора «Гарадоцкі Парнас».
Перечень бесплатных услуг, оказываемых библиотеками
Городокской сети публичных библиотек:
1. Предоставление информации о библиотечных фондах;
2. Информационно-библиографическое обслуживание:
- выполнение библиографических и фактографических справок;
- проведение консультации по поиску документов с использованием электронного и традиционных каталогов;
3. Подбор и выдача документов по запросам читателей:
- на абонементе - для пользования за пределами библиотеки в течение 30 дней;
- в читальных залах - для пользования в пределах библиотеки в течение ее рабочего дня;
4. Обслуживание по межбиблиотечному абонементу;
5. Предоставление доступа к:
- проведению социокультурных мероприятий: выставки и просмотры литературы, презентации новых книг, информационные недели, Дни информации и т.д.;
- участию в работе любительских объединений.
В читальном зале библиотеки действует точка доступа в сеть "Интернет" по технологии Wi-Fi. Воспользоваться услугой можно при помощи своего устройства (телефон, планшет, ноутбук), поддерживающего подключение по данной технологии. Доступ в сеть предостовляется согласно тарифам РУП "Белтелеком".
Ждём вас по адресу:
г. Городок, ул. Ленинская, д. 4 – Культурно-просветительский центр «Городок», читальный зал центральной библиотеки
Библиотека работает с 10:00 до 19:00, обед 15.00 – 16.00
Понедельник — выходной.
Праздник хорошего настроения
Дорогие мамы и папы, 
бабушки и дедушки!
Каждому из вас под силу подарить своему Солнышку
веселый, волшебный праздник - День рожденья!
Чтобы не разочаровать любимое чадо и отметить день рождения ребенка максимально весело и интересно, предлагаем обратиться в наш волшебный городок.
В гости к имениннику придут Волшебная Фея
и её весёлая подружка Игринка.
Они знают много чудес и развлечений,
детских викторин и увлекательных конкурсов.
Заказы принимаются по адресу:
г. Городок, ул. Ленинская д.4
(здание культурно-просветительского центра "Городок")
или по телефону: 4-17-74, 4-18-43
Стоимость услуги: 10 рублей
Ператварыліся ў белых жураўлеў
Перад самым пачаткам мітынгу-рэквіема на воінскім пахаванні, што ля в. Малашанкі, над ім праляцелі жураўлі. Можа, і праўда, душы тых, хто насмерць стаяў на гэтых высотах, вяртаюцца ў выявах прыгожых птушак, каб паглядзець, як жывецца на зямлі, за якую салдаты аддалі свае жыцці, як выконваюцца іх запаветы, ці жывая памяць пра іх… Жывая! Нездарма беларусы даглядаюць брацкія магілы невядомых ім чырвонаармейцаў, як магілы сваіх родных. З года ў год ідуць да іх на паклон у Дзень Перамогі — кліча грамадзянскі абавязак і сэрцы, перапоўненыя жалем па вялізных ахвярах і гонарам за гераічнае мінулае свайго народа.
Сем дзесяцігоддзяў невядомым заставаўся лёс чырвонаармейца Васіля Пятровіча Шальнева, прызванага на службу з Ліпецкай вобласці. Толькі сёлета звесткі пра яго праз інтэрнэт-рэсурсы атрымала ягоная дачка, Раіса Васільеўна Дзяменцьева. Даведалася, што ён навечна спачывае тут, у Малашанках, і 9 мая разам з пляменніцамі Вольгай і Нінай (на здымку), праўнукам Раманам прыехала на магілу бацькі.
Не павярнуўся язык запытаць, што адчувае асірацелая ў маленстве, а цяпер ужо немаладая жанчына. Ёй, скамянелай, не ўдавалася стрымліваць патокі слёз. Плакалі і іншыя родныя, якія прыехалі на магілу дарагіх ім людзей з Яраслаўля, Новасібірска, Масквы, Тамбова… Разам з імі шчыра журыліся мясцовыя жыхары. Нават крыніца, што б’е з беларускай зямлі паблізу ад пахавання, бясконца плача і ніяк не можа аплакаць безлічныя ахвяры, прынесеныя савецкім народам на алтар Перамогі.
- Саслужывец майго бацькі, Васіля Іванавіча Мішына з Арлоўшчыны, расказаў, што яго, параненага на полі боя, фашысты прыстрэлілі стрэлам у галаву, — паказваючы сямейныя рэліквіі — фота розных год і паштоўкі з фронта, — расказвае Зоя Васільеўна Мішына. — Наша маці-прыгажуня да канца жыцця засталася адзінокай салдацкай удавой і гаварыла: «Я венчаная з мужам, я сустрэнуся з ім на тым свеце». Спадзяюся, так яно і ёсць. А я кожныя пяць год прыязджаю ў Малашанкі, сябрую з іншымі роднымі тых, хто тут пахаваны. Дзякуй вам, беларусы, што не закідваеце іх магілу…
На халодныя пліты пахавання, дзе знайшлі апошні прытулак больш за 300 салдатаў, кладуцца вянкі і жывыя кветкі, слова бярэ старшыня Бычыхінскага сельвыканкама Н.Г. Ахадаў: «Зараз, калі нават у нашых суседзяў так неспакойна, асаблівая ўвага павінна быць нададзена ўрокам Вялікай Айчыннай вайны. Нікому не дазволена перапісваць яе гісторыю, страшную і гераічную адначасова, дапускаць, каб яе жахі паўтараліся. Наш святы абавязак — захоўваць вечную памяць пра загінуўшых на палях бітваў, закатаваных у фашысцкай няволі, клапаціцца пра жывых ветэранаў і быць уважлівымі да прадстаўнікоў гераічнага ваеннага пакалення, якое выжыла ў акупацыі, працавала дзеля перамогі ў тыле. Гэтыя перакананні мы павінны перадаць у спадчыну сваім дзецям і ўнукам…»
І вось пасля выступлення настаўніцы гісторыі Бычыхінскай СШ Л.А. Барысавай, якая засведчыла, што ўсё тутэйшае наваколле — месцы «танкавых рукапашных», ужо школьнікі, сур’ёзныя, засяроджаныя, бяруць слова. Яны рыхтаваліся да гэтага свята: назубок вывучылі біяграфіі знакамітых землякоў-франтавікоў, вершы патрыятычнага гучання, падрыхтавалі выдатную літаратурна-музычную кампазіцыю (на здымку). Зададзены імі тон падтрымалі ўдзельнікі мастацкай самадзейнасці Бычыхінскага СДК. Над пахаваннем па тутэйшай традыцыі луналі і рваліся ў мірную нябесную сінечу песні, кранаючы за жывое зместам, тэмай, праўдай.
Перамога, якую аднолькава трапятка святкавалі і вялікія гарады, і маленькія вёскі, усе сумленныя людзі, якой сёлета споўнілася 70, ніколькі не састарылася!
Святлана Якаўлева. ( “Гарадоцкі веснік”,16 мая 2015 г.)
Фота аўтара.
Подробнее ...
Найгалоўнейшая каштоўнасць — мір
Шырока святкавала Езярышча 70-ю гадавіну Вялікай Перамогі. Езярышчанцы, урачыстыя, прыбраныя, з кветкамі ў руках, ішлі цэлымі сем’ямі і арганізаванай калонай з ліку прадстаўнікоў працоўных калектываў, школьнікаў да вайсковых могілак, дзе пахавана больш за 200 вызваліцеляў гэтага гарадскога пасёлка, да помніка танку Т-70, усталяванаму на месцы пахавання камандзіра 159-й танкавай брыгады, палкоўніка С.П. Хайдукова. На бацькаву магілу не першы раз з Рэспублікі Татарстан прыехала ягоная дачка, Лілія Сямёнаўна (на здымку — выступае).
Схема святочных мерапрыемстваў 9 мая ці 3 ліпеня, здавалася б, аднолькава звыклая: выступленні афіцыйных асоб, ганаровых гасцей, моладзі… Так, усё традыцыйна, але ці не ў гэтай традыцыйнасці, што склалася на працягу дзесяцігоддзяў, і заключаецца сіла, якая выхоўвае патрыётаў?
За лічбамі статыстыкі ахвяраў вайны, якія і на гэты раз агучвалі старшыня Езярышчанскага сельвыканкама У.І. Катаржэўскі, старшыня мясцовага савета ветэранаў Н.Я. Падмазава, хаваецца трагедыя і веліч духу.
Апошнім часам гаворка ідзе пра 30 мільёнаў ахвяр нацысцкай Германіі. Лічба і так уражвае, а калі ўдумацца, колькі асабістых драмаў, барацьбы на грані магчымасцяў, доўгіх фізічных і псіхалагічных пакут крыецца за кожнай чалавечай «адзінкай» з гэтых 30 мільёнаў?!
- А што я ведаю пра вайну? — публічна запыталася сама ў сябе настаўніца гісторыі Езярышчанскай СШ Л.І. Нікіфарава. І тут жа прызналася, што, колькі б не «акуналася» ў гэту тэму, не сустракалася са сведкамі ваеннага ліхалецця, не чытала літаратуры — мастацкай, публіцыстычнай, дакументальнай — яна не ведае пра вайну нічога, таму што не перажыла яе.
Так і ўсім народжаным пасля вайны не ўсведаміць тое галоўнае, што дадзена ведаць тым, хто яе перажыў, — нейкую вышэйшую праўду, вялікую таямніцу пра сапраўдныя каштоўнасці, галоўная з якіх — мір.
- Жывіце доўга, жывіце ў шчасці, любові, ласцы, працуйце ў задавальненне, мацнейце! — па-бацькоўску настаўляў у сваім выступленні маладых ветэран Васіль Ільіч Глазкоў.
Ветэранаў — А.В. Аляксеенку, Р.Д. Бацюлёва, А.Р. Башкову, В.І. Глазкова, М.М. Сцепаненку — удзячныя езярышчанцы літаральна засыпалі кветкамі (на здымку).
Кожны імкнуўся так выразіць павагу да сваіх герояў — тых, якія не дажылі да пераможнага мая 45-га, якія пайшлі з жыцця пасля вайны, але падчас яе ўнеслі сваю лепту ў справу Вялікай Перамогі — у асобах гэтых паважаных людзей.
Мінута маўчання, залацістыя ўзнагароды на грудзях у ветэранаў, слёзы, якія змяняліся на ўсмешкі, трохкратны ружэйны салют, чырвань у колерах дзяржаўных сімвалаў і майскіх кветак… Традыцыйна? Так і выхоўваецца патрыятызм, гонар за сваю Бацькаўшчыну.
( Гарадоцкі веснік, 16 мая 2015г.)
