Срэбрам бруіцца
Мая Гаражанка.
Чым я не Аленка,
А ты не Іванка?
І зноў каля рэчкі
Стаім я і ты,
Каб там мілавацца
Ля чыстай вады.
І птушкі злятаюцца
З выраю улетку.
Быццам да маці,
Злятаюцца дзеткі.
Качкі ля рэчкі
Кружаць карагод.
Чакаюць калі
Іх пакорміць народ.
Спынісь, неспяшайся.
Хвілінку пастой…
І подых адчуеш
Радзімы сваёй.
Наталля Уласава, люты 2018
