Я даўно жыву далёка,

А у сэрцы…

Буслаў клёкат.

І блакіт

Ад поля лёну,

І гушчар

Лясоў зялёных.

Спевы птушак,

Грукат грому…

Мне з дзяцінства

Так знаёмы.

Кралі з зорак нанізаю

Я на нітачку даўгую.

Быццам шлях

Складу да месца

Дзе лагоду

Зноў адчую.

Я даўно жыву далёка.

Але ў думках, а ні разу,

Не забыла Беларусі

Дарагія мне мясціны.

Наталля Уласава, сакавік 2018