Родился в 1944 году в деревне Селище 1, Добрушского района, Гомельской области в семье крестьян. Окончил Гомельский государственный университет. Работал в сельской школе учителем истории и географии 42 года. Ветеран труда. В 2005 году переехал в Городок, где прожил более 10 лет. Являлся членом литературного клуба “Городянка”. Печатался во многих переодических изданиях. Сейчас проживает в городе Бобруйске.

Стихи

Мая Гарадоччына

Край азёрны - мая Гарадоччына
Працавіты народ тут жыве
Многіх слаўных людзей гэта вотчына
Прыгажэй месц не знойдзешь нідзе.

Сонца грае ў срабрыстых азёрах,
І бары векавыя шумяць,
Ярка ў небе гараць уначы зоры
Прыгажосць куды вокам ні глянь.

Край легендамі, тайнай авеяны,
Край багаты на шчодрых людзей,
Ён касцямі варожымі ўсеяны
Калі ішоў на нас вор-ліхадзей.

Хто з дабром – мы заўжды прывячалі
І з пашанай садзілі за стол,
Чарку ўсім да краёў налівалі
Песні гучны гучалі наўкол.

На палях вецер збожжа калыша
І бары ў непагоду шумяць,
Край жыццём і пяшчотаю дыша
А на полі камбайнаў тут раць.

Збажына наліваецца, зрэе
Хлебаробам работа – то рай.
Пажылыя, хлапцы маладыя
Працай славяць любімы свой край.

Родные места

Ничего нет на свете красивей
Чем родные, святые места
Где с черемухи сыплется иней
И поля – нет красивей холста.
Небеса там всегда золотые
И озер голубые глаза
Песни льются с души удалые,
Где поет и играет душа.
Там заря в каплях росных играет.
Там чудеснейший брезжит рассвет
Нет прекраснее Родины нашей
Мест красивее в мире уже нет.
Запах хлеба, что выпекут в печке
Режет ноздри до старости лет
Идут с пастбищ коровы, овечки
А вот гонят коней на ночлег.
А как ночью гармошка играет,
Как девчата чудесно поют!
И душа у ребят замирает
О, прекрасен деревни уют.
А на небе к погоде сполоха
Нас тревожит, и спать не дает
И сердечные девичьи вздохи…
Как чудесно гармошка поет.

Новый год

Новый год идет по стране
И в погожий день и в ненастье
Он приносит всем на земле
Кому радость, а кому-счастье.
Новый год-надежда всех
Ждем мы в Новом - успехов, удачи
Пусть и малыми будут они
Ну, а как же, друзья, иначе.
Пожелаем в этом году:
Старикам от детей заботу
И чтоб в Новом нашли мы все
Кто невесту, кто ласку, а кто работу.
Чтоб зарплата была побольше,
И чтоб пенсия потучнее
Белоруссия наша родная
Становилась все мощнее.
Мира, счастья, удачи в Новом
Пожелаю, друзья, я Вам
Чтоб побольше хорошего лилось
С новогодних телеграмм!

Лета

Уся ласкавым сонцам зямелька сагрэта,
На поўнач, на поўдзень хмаркі ляцяць,
У кроплях расы адражаецца лета,
Дажджы на азёрах улетку шумяць.

Паспелі ў барах ужо суніцы, чарніцы
І пах чабаровы лятае наўкол,
Па ягады ў лес ужо спяшаць маладзіцы,
Дубы жалуды ўжо кідаюць на дол.

Ужо сена на лузе калгасы рыхтуюць,
Палі збажыны ўжо спеюць, шумяць,
Камбайны да працы ўжо рамантуюць,
Іх хутка на палі ўжо з’явіцца раць.

Улетку і ўвосень усе працай заняты,
летняй парою ўсім працы зашмат,
І хоць у летні дзень усе працы зацяты,
Пракарміць усіх ён, хто працай занят.

Восень

Восень – мілае стварэнне
Люба мне твая краса.
Хмар даждлівых сутарэнне
К поўдню птушак паласа.

Хараство паўсюд, навокал
Тут прыроды ёсць старанне,
Усе дрэвы, наваколле
У залатым сваім убранні.

Ну, а сонца як асвеціць
Поле, лес і наваколле,
Хараства такога ў свеце
Не сустрэнем ужо ніколі.

На ўскрайку лесу – нібы свечкі
Гараць дубы, асіны, клёны,
Па лузе нібыта авечкі
Стагі разбегліся наўкола.

Даўно заціхнуў рой пчаліны,
Ужо мёдам пахне на стале,
І клін апошні жураўліны
Над гарызонтам крылам б’е.

Астраўкі Жыцця

Астраўкамі жыцця называем зямлю,
Дзе дзяды і бацькі жылі нашы
І няма больш на свеце зямлі прыгажэй,
І няма больш куточка найкрашай.

І вядома ўсім нам нашы прашчуры там
Сярод пушчаў, балот пражывалі
І у полі з сахой, у ратнайсправе з мячом
Сабе лепшую долю кавалі.

Было ў іхнім жыцці шчасця, хоць і няшмат,
Калі песні спявалі, кахалі,
Моцна сэрцам любілі бацькоўскі свой край
І ў крыўду яго не давалі.

Беларускі наш край, што куточак, то рай
Ад бацькоў і дзядоў нам дастаўся,
Беражыце ж зямлю, вас прашу і малю,
Каб прыгожым унукам застаўся.

****
Давіць на плечы цяжар гадоў
Ужо галава з валасамі сівымі,
Хутка жыццё праляцела стралой
Сэрцам, душой мы заўжды маладыя.

І не ўладараць над намі гады
Усёж застаецца душа маладою
Годы ляцяць над гладдзю вады
Мы ж ганарымся гадоў сівізною.

Няхай не ўладараць над намі гады
І не памеха нам косы сівыя
Будзем мы з вамі заўсёды-заўжды
Целам, душой маладыя.

Калі ж мы адыдзем у даль-далячынь
Тут папацеўшы на славу
Унукі прадоўжаць справы дзядоў
Што ім дасталіся па праву.

"Зямля бацькоў у памяці маёй" паэтычны зборнік Івана Максімавіча Рудэнка