Канстанцін Васільевіч Вераніцын (спачатку яго прозвішча было Васільеў) быў прыгонным селянінам Васіля Максімавіча Бондырава з маёнтка Астраўляны Віцебскага павета (сёння Гарадоцкі раён). Нарадзіўся 13 чэрвеня 1834 года.
Па невядомых дакладна прычынах сям'я Бондыравых выдзяляла яго з ліку іншых прыгонных. У 1844 годзе скончыў Гарадоцкае прыходскае вучылішча. У наступным годзе атрымаў вольную і паступіў у Віцебскую гімназію. У 1851 годзе прыпісаўся ў гарадоцкія мяшчане і выбраў прозвішча «Вераніцын».
Вучыўся ў Гарадоцкім прыходскім вучылішчы, Віцебскай гімназіі і Пецярбургскай медыка-хірургічнай акадэміі. З акадэміі яго ў 1854 годзе выключылі, але гэта даравітага гарадоцкага хлопца не спыніла. У 1859 годзе ён бліскуча (у спісе выпускнікоў яго імя стаіць першым) скончыў Горы-Горацкі земляробчы інстытут, напісаўшы дысертацыю «О белорусском хозяйстве». Працаваў выкладчыкам у Маладзечанскай настаўніцкай семінарыі, потым служыў у Петярбургу ў апараце Міністэрства шляхоў зносін.
У 1900 годзе пайшоў у адстаўку стацкім саветнікам. Пражываў у доме па паварскім завулку № 13, дзе ў розныя часы жылі Тургенеў, Некрасаў, Чарнышэўскі. Памёр Канстанцін Вераніцын у 1903 годзе.

Літаратура
1. Паэма «Тарас на Парнасе» : здабыткі і праблемы : Другія літаратурна-краязнаўчыя чытанні, прысвечанныя 25-м угодкам адкрыцця Генадзем Кісялёвым асобы Канстанціна Вераніцына (19 лістапада 1998 года г. Гарадок Віцебскай вобласці) / Пад рэдакцыяй Л. Гаравога. – Гарадок, 1999. – С. 24 – 26.
2. Брыль, А.Ф. Сямейныя сувязі Канстанціна Вераніцына : першыя абрысы / А.Ф. Брыль // Роднае слова. – 2022. – № 4. – С. 21 – 23.