С 14 апреля стартует международный видео-конкурс «Листая памяти ...
ЛЕТОПИСЬ ПОБЕДЫ   2025 год ознаменован памятной датой – ...
Президент подписал Указ №1, которым 2025 год объявлен Годом ...
Администратор

Администратор

25 кастрычніка адбылося чарговае пасяджэнне клуба “Сверстник”. Мерапрыемства праходзіла на базе СШ №1, прысутнічала 23 чалавекі.

Кіраўнік клуба, бібліятэкар чытальнай залы Гарадоцкай цэнтральнай бібліятэкі Данілава В.А.,  правяла для ўдзельнікаў клуба урок мужнасці “Оберегающие покой”. На мерапрыемства быў запрошаны прадстаўнік МНС, намеснік кіраўніка па ідэалагічнай рабоце маёр унутранай службы А.А. Паршонак.

21 кастрычніка бібліятэкары аддзела дзіцячай і юнацкай кнігі Гарадоцкай цэнтральнай бібліятэкі для сваіх маленькіх наведвальнікаў правялі літаратурны турнір па казках Пушкіна “Сказочное Лукоморье”.

15 кастрычніка супрацоўнікі Бычыхінскай сельскай бібліятэкі звапрасілі жыхароў вёскі на літаратурна-музычны вечар “Самае дарагое, самае блізкае”, прысвечаны Дню маці. Мерапрыемства было арганізавана сумесна з сельскім Домам культуры. Пачатак мерапрыемства быў паэтычны: дзеці з любоўю чыталі вершы і апавяданні пра маці, а таксама казалі цёплыя словы ў іх адрас.

Ва ўрачыстай абстаноўцы старшыня сельсавета павіншаваў са святам мнагадзетную маці З.Ф. Сямёнаву.  Далей мерапрыемства працягнулася святочным канцэртам, дзе для любімых матуль гучалі шчырыя словы любові, падзякі, павагі да жанчыны-маці. Для запрошаных з песнямі выступілі мясцовыя спявачкі, удзельніцы клуба “Душевный разговор”.

5 кастрычніка Пальмінская сельская бібліятэка арганізавала бібліятэчныя вячоркі “С улыбкой по жизни”, прысвечаныя Дню сталых людзей. Забаўляльная гумарыстычная праграма, якую прапанавалі сваім гасцям супрацоўнікі бібліятэкі, ўключала шмат розных цікавых і вясёлых конкурсаў. Удзельнікі  з задавальненнем успаміналі песні сваёй маладосці, народныя інструменты, з дапамогай якіх раней праводзіліся народныя гульні.

Для падтрымкі вясёлага настрою супрацоўнікамі бібліятэкі была паказана гумарыстычная сцэнка “Бабулі і ўнукі”, таксама падчас мерапрыемства гучалі прыгожыя вершы і песні. Напрыканцы вячорак усіх чакаў салодкі стол з духмянай гарбатай.

Праблема фарміравання здаровага ладу жыцця з'яўляецца адной з актуальных у бібліятэчным абслугоўванні насельніцтва, асабліва моладзі. Здароўе чалавека з'яўляецца найважнейшай каштоўнасцю жыцця і залежыць ад мноства фактараў. Езярышчанская гарпасялковая бібліятэка актыўна працуе ў галіне прапаганды здаровага ладу жыцця сярод насельніцтва.

Азаренко Леонид Михайлович родился 15 августа 1925 года в д. Кушнерево, Городокского района. Окончил среднюю школу. Воевал на 2-м Белорусском фронте.

Награды: медали «За победу над Германией», «За отвагу».

После войны работал в совхозе «Городокский» завскладом.

Умер 13 августа 2000 года.

 

 

Архипов Александр Андреевич родился в 1920 году.

В Красной Армии с 1940 по 1945 год. Закончил войну в звании лейтенант медицинской службы.

Награды: орден Красной Звезды, медали «За освобождение Праги», «За победу над Германией», юбилейные награды.

После войны проживал и работал в д.Пальминка. Заведовал фельдшерско-акушерским пунктом.

 Умер (сведения уточняются).

 

Артюховская Нина Петровна родилась 15 февраля 1924 года в д.Большое Кашо Городокского района. С 1941 года  находилась в партизанской  бригаде Воронова, командиром которого был Рыбаков. Отряд находился в д.Моисеенки. В военных операциях участия не принимала, работала в хозяйственной части. Переходила линию фронта несколько раз. В 1943 году работала на военном заводе в г.Кирове. Собирала снаряды. Домой вернулась в 1947 году. Работала в сельском хозяйстве. Сейчас живет в г.Витебске.

 

Артюховский Николай Мартынович родился в 1927 году в  д. Евино Пальминского сельсовета, Городокского района. В армии находился с 10 марта 1942 года по 9 мая 1945 года.

Награды: медаль «За победу над Германией», юбилейные медали.

После войны работал бухгалтером в совхозе «Городокский».

Умер 23 октября 2002 года.

 

 

 

Брилевский Антон Иванович родился 15 января 1926 года, в д. Валеники, Могилевской области, Кличевского района. В армию был призван  в июне 1944 года в возрасте 17 лет. Сразу попал на фронт.

Служил вначале в 58-м запасном стрелковом полку, затем принял присягу и стал бойцом 1223 стрелкового полка. В августе 1944 года был ранен и было присвоено первое воинское звание младший сержант. Принимал участие в освобождении Польши , Белоруссии иГермании. За форсирование реки Вислы получил орден Славы третьей степени.

В начале мая 1945 года был командиром орудия. Присвоено звание лейтенанта  командного состава.

Награды: орден Славы третьей степени, медаль «За победу над Германией», юбилейные медали. После войны работал в совхозе «Городокский» бригадиром.

Умер 28 августа 2002 г.

Воронов Илья Ефимович родился в 1895 году в  д.Романово. Имел образование два класса.

В годы войны воевал в действующей армии на 3-м Белорусском фронте. Был связистом.

Освобождал Кенигсберг, Белоруссию.

Награды: медали «За отвагу», «За победу над Германией», юбилейные медали и нагрудные знаки.

После войны работал строителем.

Умер(сведения уточняются).

 

Воронов Пётр Яковлевич родился в1909 году в д. Романово Пальминского сельсовета Городокского района. Окончил два класса.С 1941 года находился в партизанах, в бригаде им. Маленцова. В 1943 году находился в действующей армии. Во время десанта в 1944 году потерял руку, шесть месяцев находился в госпитале. После войны работал сторожем.

Награды: орден «Отечественная война» первой степени, медаль «За победу над Германией», юбилейные медали .

Умер (сведения уточняются).

 

 

Герасимов Сергей Андреевич родился в 1926 году. В 1944 году был мобилизован на фронт. Воевал на 1 – м Прибалтийском фронте в 875 – м стрелковом гвардейском полку. Был пулеметчиком.

Награды: медаль «За отвагу», юбилейные медали и знаки.

После войны работал в сельском хозяйстве.

Умер (сведения уточняются).

 

 

Герасимов Александр Никифорович родился в 1911 году. Войну встретил в действующей армии. Имел ранение.

Награды: орден «Отечественной война» второй степени, юбилейные медали и знаки.

После войны работал на железной дороге в г. Горьком, потом вернулся на родину и работал в сельском хозяйстве.Инвалид Великой Отечественнойвойны второй группы. Жил вначале в д.Романово , затем в д. Пальминка.

Умер в 1991 году.

 

Григорьев Василий Лаврентьевич родился в д.Залука 10 апреля 1925 года. До войны окончил 6 классов. Войну встретил в 16 – летнем возрасте. В 1942 году находился в партизанах. В августе 1942 года перешел линию фронта и сражался в действующей армии. Был ранен в 1943 году и находился на излечении. В 1948 году был демобилизован.

Награды: орден «Отечественная война» первой степени, медаль «За отвагу», медаль Жукова. После войны работал в совхозе  «Городокский». Жил в д.Володарка.

Умер (сведения уточняются).

Должонок Михаил Антонович родился в 1915 году в д.Романово. В годы войны воевал в действующей армии, возглавлял взвод разведчиков. Был ранен осколком снаряда в бедро. Под Полоцком попал под бомбёжку, был контужен. Войну закончил в звании сержанта.

Награды: медаль «За победу над Германией», медаль Жукова, юбилейные медали.

После войны работал в совхозе.

Умер (сведения уточняются).

 

 

Дроздов Федор Александрович родился в д.Хобни Городокского района Пальминского сельсовета. В годы войны воевал в партизанском отряде им. Кутузова. Был разведчиком. Находился в партизанском отряде с июня 1942 года по декабрь 1943 года. С 1943 года до конца войны находился в действующей армии. Воевал на 3 –м Белорусском фронте. Участвовал в освобождении Белоруссии. Освобождал города Витебск и Полоцк. Затем участвовал в освобождении Литвы и Латвии. Победу встретил в Кенигсберге. Из армии демобилизовался в 1948 году.

Награды: медали «За освобождение Кенигсберга», «За победу над Германией». После войны работал в совхозе «Городокский».

Умер в 1983 году.

Дукин Степан Андреевич родился в 1906 году.

В действующей армии находился с августа 1941 года по ноябрь 1945 года.

Награды: орден Славы третьей степени, орден Красной Звезды, орден «Отечественная война» второй степени, медаль «За победу над Германией», юбилейные медали и орден Трудового Красного Знамени.

После войны работал в совхозе «Городокский». Умер(сведения уточняются).

 

 

Жаворонков Алексей Емельянович родился в 1919 году. В годы войны находился в действующей армии с июня 1941 года. Воевал в зенитной бригаде.

Награды:  орден «Отечественная война» первой степени,  медали «За победу над Германией»,  «За отвагу», «За боевые заслуги», юбилейные медали.

После войны работал в совхозе «Городокский», проживал в    д.Батали Пальминского сельсовета.

Умер (сведения уточняются).

    

Зайцев Петр Сергеевич родился  в д. Болецк Городокского района. До войны работал в колхозе. В 1941 году ушел на фронт. Был в плену. Освобождал Городокский район. Потом воевал в Восточной Пруссии. Был ранен.

Награды: медали «За отвагу», «За взятие Кенигсберга», «За победу надГерманией». После войны проживал в д.Заборье Пальминского сельсовета.

Умер (сведения уточняются).

Захаркова Мария Прокофьевна родилась в 1925 году. В годы войны находилась в партизанском отряде, выполняла различные поручения командира отряда. После освобождения территории нашего района находилась в действующей армии.

Награды: медали «За боевые заслуги», «За победу над Германией», юбилейные медали.

После войны работала в совхозе «Городокский».

Умерла (сведения уточняются).

 

 

Захаров Пётр Платонович родился 7 января 1920 года в д. Шпаково Пальминского сельсовета. Окончил семь классов. До войны работал в сельском хозяйстве д. Новка.

В годы Великой Отечественной войны служил на 1-м Прибалтийском фронте 4-й ударной армии 360-м стрелковом полку. Воевал в Калининградской области, откуда с полком был направлен на освобождение Белоруссии. Участвовал в наступательной операции по освобождению г.Городка и г.Витебска. Был ранен. Закончил войну в д.Вышедки, где получил ранение. Домой вернулся в 1944 году.

Награды: медали «За боевые заслуги», «За отвагу», «За победу над Германией», орден «Отечественная война» первой степени. После войны работал в  совхозе «Городокский» бригадиром, начальником отряда, управляющим.

Умер в 2012 году.

Здесев Филипп Павлович родился в д.Каменка в 1918 году, Пальминского сельсовета Гордокского района. Призывался в армию в 1938 году в г. Ленинграде. Служил в гаубичном артиллерийском полку. Воевал в Керчи, Грозном, Сталинграде, Кронштадте. С 1942 года был командиром пулеметного взвода. Участвовал в освобождении г. Витебска.

Награды: орден «Отечественная война» второй степени, юбилейные медали. Инвалид  Отечественной войны третьей группы.

Умер (сведения уточняются).

Зосит Иван Иванович родился в 1926 году в д. Батали Пальминского сельсовета. В действующей армии находился с мая 1944 года. Наград не имеет.

После войны жил в д. Батали.

Умер(сведения уточняются).

 

 

 

 

Иванов Иван Ефремович родился в 1921 году. В армию был мобилизован в Житомирской области в мае 1941 года. В Украине, подразделение в котором проходил службу, попало в окружение. После чего Иван Ефремович попал в плен в г. Могилёве. Бежал. В марте 1944 года попал в действующую армию. Был ранен. Перенес три операции.

Награды: орден «Отечественная война» первой степени, медаль «За победу над Германией», юбилейные медали.

После войны проживал в д. Батали.

Умер(сведения уточняются).

 

 

Иванов Иван Иванович родился в 1901 году. В начале войны  находился в партизанах. Воевал в отряде Машерова, затем Шмырёва. Потом попал в отряд Заслонова. В 1944 году воевал в действующей армии на Белорусском фронте под командованием Жукова. Дошел до Берлина. Принимал участие в берлинской операции.

Награды: медали «За победу над Германией», «За взятие Берлина».

Умер (сведения уточняются).

Иванов Петр Иванович родился в 1922 году в д.Батали. До войны окончил три класса, работал на железной дороге. В годы войны, с 1942 года был в партизанском отряде М.Ф. Шмырёва, после освобождения мобилизовали на фронт. Воевал в армии И.Х. Баграмяна на 1-м Прибалтийском фронте. В августе 1944 года был ранен. После чего был уволен из армии. Инвалид Великой Отечественной войны второй группы.

Награды: медали «За отвагу», «За боевые заслуги», «За победу над Германией», юбилейные медали.

Умер(сведения уточняются).

Иванов Степан Михеевич родился в 1913 году, в д.Веречье. В армию был призван в июне 1941 года. Воевал в действующей армии. Был шофером. Некоторое время был в окружении. Воевал на 2-м Белорусском фронте под командованием Рокоссовского. Освобождал Смоленск, Калинин. Принимал участие в берлинской операции. Войну закончил в звании ефрейтора.

Награды: медаль «За  боевые заслуги» в 1943 году, медаль «За отвагу» в1945 году, юбилейные медали.

Умер(сведения уточняются).

Иванова Софья Филипповна родилась в 1922 году в г. Богушевске. До войны работала телефонисткой. Когда началась война, добровольно ушла на фронт. В армии находилась с апреля 1942 года до июня 1945 года. Воевала под Москвой в зенитно-прожекторной части. Была связисткой. Налаживала связь в Москве.

Награды: медаль «За победу над Германией»,  юилейные медали.

Умерла(сведения уточняются).

Ковалёв Александр Тимофеевич родился в 1911 году. В действующей армии находился с августа 1941 года по май   1944года.

Награды: медаль«За отвагу», «За победу над Германией», юбилейные медали. Проживал в д. Хартово. Работал в сельском хозяйстве.

Умер (сведения уточняются).

Колкунов Иван Леонович родился в1901 году в д. Залука. Находился на фронте с 1941 по 1945 год, воевал на 4-м Украинском фронте, в миномётной части 318 стрелкового полка.

Награды: орден  Славы третьей степени, медаль «За победу над Германией». После войны проживал в д.Батали.

Умер в 1978 году.

 

 

 

Колосов Иван Николаевич родился в 1921 году в д. Шпаково. Войну встретил в родной деревне. Вначале партизанил, затем воевал в действующей армии. На фронте находился с августа 1942  по май 1945 года.

Награды: медаль «За победу над Германией», юбилейные медали.

После войны проживал в д.Шпаково, работал лесником.

Умер (сведения уточняются).

 

 

Комиссаров Александр Григорьевич родился в 1920 году. Войну встретил в действующей армии. Воевал под Киевом в стрелковой дивизии в звании сержанта. Обеспечивал связь между артиллерийскими батареями. В августе 1941 года попал в плен. Совершил побег, вернулся домой на родину. В июне 1942 года ушел в партизанский отряд им. Кирова. Участвовал во всех операциях, которые осуществлял партизанский отряд. В партизанах был до июня 1944 года, когда отряд соединился с  действующей армией. После чего был отправлен в тыл, как тракторист.

Награды: медали «За победу над Германией», «За отвагу», «Партизану Отечественной войны», Юбилейные медали. После войны работал в совхозе «Городокский». Жил в д. Пальминка.

Умер (сведения  уточняются).

Красовский Михаил Сергеевич родился 5 июня 1919 года в д. Увалоки  Амбросовичского сельсовета, Сиротинского  района, Витебской области. Принимал участие в  финской войне, в кавалерии.

Во время Великой Отечественной войны служил в тяжелой артиллерии. Принимал участие во взятии Кенигсберга (Калининграда). Великую Отечественную войну закончил в звании гвардии капитана.

Награды: орден Красной Звезды, орден «Отечественная война» первой степени, медаль «За отвагу» и другие юбилейные награды.  После войны служил в рядах Советской Армии. Службу закончил в Брестском гарнизоне. После выхода в отставку работал секретарем парторганизации, председателем рабочкома в совхозе «Городокский».

Умер 25 ноября 1975 года.

Кузьминов Егор Петрович родился в 1922 году. В действующей армии находился  с апреля 1942 года по июль 1942 года.

Награды: юбилейные медали.  

Работал в совхозе «Городокский» токарем.

Умер в 1978 году.

Леонтьев Иван Яковлевич родился 25 декабря 1925 года в д.Голубово  (около д.Евино). До войны закончил семь классов. В годы Великой Отечественной войны входил в состав партизанской бригады «Райцева» с августа 1942 года по февраль 1943 года. Участвовал во многих боевых операциях по подрыву шоссейных и железных дорог, мостов. Был тяжело ранен. За участие в подрывной партизанской деятельности  немцы расстреляли его сестру с маленьким сыном. С 1943 по 1949 год находился в рядах Советской Армии в Литве. В 1943 году был стрелком в полку. В 1946 году      снайпером в войсковой части 3202 Литер «Ф».

Награды:  медаль «За победу над Германией», юбилейные медали.

После войны работал в совхозе «Городокский».

Умер в 2002 году.

Листратенко Даниил Антонович родился в 1922 году в д. Емельяново Городокского района Пальминского сельсовета. Во время войны был сапером в действующей армии. Участвовал в сражениях за Москву, освобождал Кенигсберг, штурмовал Берлин, форсировал реку Одэр. В 1944 году был ранен.

Награды: медали «За победу над Германией», «За взятие Кенигсберга».

После войны работал в совхозе, жил в д.Романово.

Умер (сведения уточняются).

 

Листратенко Надежда Ивановна родилась в 1924 году в д. Романово. Перед войной окончила три класса. Прошла фронтовой путь от Городка до Кенигсберга. Была санитаркой.

Награды: медали «За победу над Германией», «За освобождение Варшавы».

После войны работала в сельском хозяйстве, дояркой. Ветеран труда. Жила в д. Романово.

Умерла (сведения уточняются).

 

 

 

Литвинова Анна Ивановна родилась в 1921году в д. Осетище Городокского района, Пальминского сельсовета. Училась сначала в д. Грабленки, затем в Пальминке. Окончила 5 классов. Учиться дальше не было возможности. Работала нянькой, уборщицей в школе, затем работала в  г. Витебске на кирпичном заводе. В 1939 году вышла замуж. В годы Великой Отечественной войны жила в Пальминке, была в партизанском отряде Данилы Райцева.

Награды: орден  «Отечественная  война» второй степени,   медаль «За отвагу», юбилейные награды.  После Великой Отечественной войны работала в совхозе «Городокский». Вырастила шестерых детей.

Умерла(сведения уточняются).

Макаров Иван Александрович родился в 1911 году в д. Романово Пальминского сельсовета. В годы войны воевал в партизанах . Был тяжело ранен, получил инвалидность.

Награды: медаль «За отвагу», юбилейные медали.

Умер (сведения уточняются).

 

 

 

 

Малахов Степан Иванович родился в д. Хобни в 1922 году. Во время войны воевал в партизанской бригаде им. Кутузова с августа 1942 по март 1943 года, потом воевал в действующей армии в стрелковом полку. В мае 1944 года был ранен в бедро, а в 1945 году в левую ногу.

Награды: медали «За отвагу», «За боевые заслуги», «За победу над Германией» и другие  награды.

Умер (сведения уточняются).

 

 

 

Мартюков Павел Архипович родился в 1922 году в д. Романово. Воевал в действующей армии с сентября 1942 года по март 1943года. Был тяжело ранен под Ленинградом. В результате ранения была ампутирована одна рука. Другая рука парализована. Инвалид Великой Отечественной войны.

Награды: орден «Отечественная война» первой степени, медаль «За отвагу», юбилейные медали.

Умер в 1977 году.

 

 

 

Михайлов Николай Гаврилович родился в 1903 году в д. Каменка Пальминского сельсовета Городокского района. До войны окончил четыре класса, затем работал в военной мастерской г. Городка. В 1941 году ушел в армию в звании младшего лейтенанта. Был командиром взвода в батальоне. Участвовал в обороне Москвы, воевал на Курской дуге. Освобождал Украину, Молдавию, Австрию, Румынию, Чехословакию. В июле 1945 года с действующей армией был переброшен на Дальний Восток. Воевал с Японией.

Награды: орден Красной Звезды, медали «За оборону Москвы», «За боевые заслуги», «За победу над Германией», «За победу над Японией», «За взятие Вены», «За освобождение Праги».

Умер в 1982 году.

 

Николаев Виктор Никифорович родился в 1920 году в д. Пальминка Городокского района. В армию был призван в 1940 году. На фронте был с 1941 по 1945 год. Принимал участие в сражениях под Сталинградом, на Орловско – Курской дуге. Освобождал Беларусь, участвовал во взятии Кёигсберга. Награды: медаль «За боевые заслуги», «За оборону Сталинграда», «За победу над Германией» и др.

После войны работал трактористом в совхозе «Городокский».

Умер в 1978 году.

 

Николаев Петр Дмитриевич родился15 июля1923 года в д. Хобня Пальминского сельсовета Городокского района. До войны окончил семь классов. Во время войны был в действующей армии. Был командиром отделения минометной батареи в стрелковой дивизии. Воевал до конца войны. Из армии демобилизовался в 1947 году. Работал на железной дороге стрелочником, затем в совхозе «Городокский» кузнецом. Проживал в д. Хартово.

Награды: орден Славы первой степени, медали «Заотвагу», «За победу над Германией», юбилейные  медали.

Умер (сведения уточняются).

Новицкий Федор Петрович родился в 1913 году. Во время войны находился в партизанах с июля 1942 по 1943 год в отряде им. Суворова. Затем воевал в действующей армии. Закончил войну в звании старшины.

Награды: орден Славы третьей степени, орден Красной Звезды, медаль «Партизану Отечественной войны» юбилейные медали.

После войны проживал в д.Батали.

Умер (сведения уточняются).

 

Писарев Василий Иванович родился 14января 1925 года в д. Старино Цысочанского сельсовета, Лиозненского района, Витебской области. Учился в Крынках восемь лет, а после школы в 16 лет  ушел в партизаны. Служил в разведке партизанской бригады «Алексея». Собирал разведданные по Витебску, Смоловке. Осенью 1943 года был ранен в Бешенковичах и отправлен на лечение за линию фронта. 

Награды: медаль «За победу над  Германией», медаль Жукова и юбилейные медали.

После войны работал в Полоцке, затем в Глубоком в райкоме комсомола. Потом окончил высшую партийную школу в Минске, после чего был направлен в Витебск. Оттуда получил направление в Городок. После чего был послан в д. Пальминка, в совхоз «Городокский» секретарём партийной организации.

Умер (сведения уточняются).

Пищурин Никифор Васильевич родился в 1906 году в д. Романово Пальминского сельсовета. Воевал в действующей армии. Попал в плен. В плену был до освобождения нашими войсками.

Награды: юбилейные  медали.

Проживал после войны в д. Романово.

Умер в 1990 году.

 

 

 

Прищепов Александр Петрович родился в д.Осетище Пальминского сельсовета в 1918 году, жил в г. Витебске, работал на кирпичном заводе. В армию призвали в 1939 году. На фронт попал с первого дня войны. Встретил войну недалеко от Бреста. Воевал  в Беларуси, на Украине, в России. Два раза был в плену, бежал, был дважды ранен. Один год был в партизанском отряде, затем опять воевал на фронте. Закончил войну в г. Тушино в звании старшего сержанта.

Награды: орден «Отечественная война»  первой степени, медали.

Умер в 2013 году.

 

Федотов Илья Михайлович родился 26 августа 1922 года в д. Моисеенки. До войны окончил три класса в д. Грабленка, четвертый в д. Треньевка. Затем учился в Пальминской семилетке. Когда началась война, было 18 лет. В 1942 году ушел в партизаны. Затем воевал в действующей армии. В ноябре 1942года был ранен. После госпиталя отправили  в школу подготовки младших сержантов., потом опять действующая армия. Воевал в стрелковых войсках, затем танковой бригаде. Освобождал Городокский район, Шумилинский, Полоцкий и г.Полоцк. Города Краслов, Двинск, Кёнигсберг, Пилау.

Награды: орден Красной Звезды, орден «Отечественная война» первой степени, медали  «За   отвагу», «За взятие Кенигсберга», «За победу над Германией», юбилейные медали. Демобилизовался в 1946 году. Работал в сельском хозяйстве. Последнее место работы  совхоз  «Городокский».

Умер в январе 2015 года.

Умецкий Александр Николаевич родился 19 апреля 1914 года в г. Борисов Минской области. Призван был в действующую армию в 1941 году. Воевал на Западном Фронте. Участвовал в битве под Смоленском. Под Смоленском был ранен и контужен, после чего попал в госпиталь. Потом был направлен в Можайск. Участвовал в параде в Москве в 1941 году. Затем был направлен в Таганрог, где попал в окружение. В окружении находился с августа 1942 по январь 1943 года. После продолжил воевать в Румынии, Венгрии. Победу встретил в Крыму.

Награды: орден Красной Звезды, медали «За оборону Кавказа», «За победу над Германией», юбилейные медали. После  победы продолжил службу в частях Закавказкого военного округа. Из армии  уволился в 1949 году. После войны работал директором Пальминской средней школы. Ушел на пенсию.

Умер в 1984 году.

Цыганков Никифор Михайлович родился в1903 году в д. Пальминка. Участник боев под  Москвой. Служил в авиационном полку, подвешивал бомбы к самолетам.

Награды: медаль «За оборону Москвы», юбилейные медали. После войны работал в совхозе «Городокский», жил в д.Пальминка.

Умер (сведения уточняются).

 

 

Бібліяграфія

Буслы над аэрадромам. Мн., 1969.(Першая кніга паэта). Рэц.: Гніламёдаў У. 3 чаго пачынаецца паэзія // Маладосць. 1970. № 10;ДайнекаЛ. Чалавеку патрэбна неба // Віцеб. рабочы. 1969. 1ліст.; Яфімаў Ф. Перад узлётам // Полымя. 1970. № 6.

Гукавы бар'ер: Вершы. Мн., 1972.Рэц.: МарозаўЛ. Жывуць у нашы дніІкары // Мін. праўда. 1973. 18ліп.; Марціновіч А. На парозе сталасці// Віцеб. рабочы. 1973. 19студз.; Салтук А. Бар'ер узят // Віцеб. рабочы. 1973. 20снеж.

Дазвольце ўзлёт: Вершы і паэмы. Мн., 1975;АрлоўскіА. Аблокі кратаю рукамі.. // Чырв. змена. 1975. 6 жн.

Чацвёрты разварот:Лірыка. Мн., 1979.Рэц.: ХвалейЯ. Сваё прамовіцьслова...//ЛіМ. 1979. 7вер.

Вугал атакі: Вершы іпаэмы. Мн., 1983.Рэц.:СалтукА. Вайною і доляй адною // Віцеб. рабочы. 198325мая; ФілімонаваЛ. Узлётная паласа // Беларусь. 1983. № 8.

Пасадачныя агні: Паэма, вершы.Мн., 1985.Рэц.: Макаль П. Слова на ўзлёце // ЛіМ. 1985. 6вер.

Выратавальны плыт: Вершы, паэма. Мн., 1988.

Размована парозе:Вершы. Мн.:Маст.літ.1991.

Лосвіда:Вершы і паэмы. Мн.:Маст. літ. 1993.

Апошняее слова: Вершы. Мн.:Маст. Літ.,1994.-95с

Канікулярная ангіна: Вершы. Мн., 1991.

Падарожжа  ў Крайшарад:Вершы,скарагаворкі.-Мн.:Юнацтва,1977,-56с

У карэце  па белым свеце:апавяданне.-Мн.:Юнацтва,2000.-63с.

Дзе і як жыве Нептун?:вершы.-Мн.:Пачатковая школа,2014.-93с.

 

 

1955.Першы яблык: [Верш] //Піянер Бел 28кастр.

1956.Мара трактарыста.[Верш]//Чырв змена.25 сак.

1957.Мара  трактарыста [Верш] // Маладосць №5.

1958.Сустрэча з Віцебскам;Аб моры:[Верш] // Віцебскі рабочы. 26кастр.;Зімой у калгасе [Верш] // Там жа.21 снеж.;Восень: [Верш] //Чырв  змена.30 ліст.

1960.Каваль:[Верш] //Чырв  змена.13 ліст.

1966. Каваль: «Люблю душою пасталелай»; «Да сонца ў госці раніцою»; «Хоць язык…»; Дзядька Вася: [Вершы]// Маладосць. №4.

1967.Па дарозе ў Смалоўку: [Верш]//Дзень  паэзіі-67.Мн.;Першы  снег:[Верш]//Вясёлка. №12;Беларусь:[Верш]//Голас  Радзімы. №5;Авіяцыя; «Хлапчукі  запускаюць ракеты»; Ля помніка Рамашкіну:[Вершы]//Маладосць. №8;«Змалку мы пра  тэатры не зналі…»:[Верш] //Там жа.№ 10; Беларусі;«Як бор…»:[Вершы] // Полымя. №1;Беларусі:[Верш]//ЛіМ.6 студз.; Ля  помніка  Рамашкіну:[Верш ]//Там жа  8 жн.; Журавлі: [Верш] //Чырв.  Змена.24 вер.


1968.У даліне казак:[Верш]//Вясёлка.№ 4; Сонца;«Даўно   закончаны  палёты…»;Жыта; Сыны:[Вершы] //Маладосць. №12; Перад  адлётам;Святлана: [Вершы]//Полымя. №4;Буслы над  аэрадромам [Верш] // ЛіМ.18 чэрв.

1969.Жыта:[Верш] // Беларускі каляндар на 1970 год. Беласток; Крывічы [Верш]//Дзень паэзіі-69.Мн.;Вераб’іныя горы [Верш]//Беларусь. № 11;Перад канцэртам: [Верш] // Вожык. № 20;Тост: [Верш] // Там жа. № 24;Вясноваенаступленне: [Верш] // Вясёлка. № 4;Калейдаскоп; Пад ялінай; Вавёрка; Цягнік: [Вершы] // Там жа. № 7;У палёт: [Верш] // Там жа. № 11;Крывічы:[Верш] // Голас Радзімы. № 39;У зале чакання;Сцюардэсы; «Не абяцала свята быць жалобным...»:[Вершы] // Маладосць. № 8;У залечакання:[Верш] // Знамя юности. 3 янв.; Сцюардэсы:[Верш] // ЛіМ. 8жн.; Праз строй героў: [Верш] //' Чырв. змена. 3 ліп.

1970.Першы снег: [Верш] // Крынічка. Мн.; Госці: [Верш] // Вожык. № 22;Дарога ўнеба: Паэма // Маладосць. № 9;«У вопратцы,запэцканай смалой...»; Астылае гняздо; Цыганка: [Вершы] // ЛіМ. 25 снеж.

1971.«Накідаліснегу на дахі..»: [Верш] // Беларусь. № 1;«Зара памыла валасы...»: [Верш] // Там жа. № 4;Мужу, якіне дагадзіўжонцы; Дырэктару, загадчыку iг. д.; Маладомубацьку: [Каламбуры]. // Вожык № 2;Сямейныя радасці: [Верш] // Там жа. № 12;Хованкі; Рыбак: [Вершы] // Вясёлка. № 7;«Хацелі ўсюды прагрымець...»; «Шчодрым сонцам вясны...»; «I вось я зноўтуды вярнуся...»; «Начную песню завялі..»: [Вершы] // Маладосць. № 10;Вяселле у Шушанскім: [Вершы] // Полымя. № 3;Пародзісты конь: 3 народнага // ЛіМ. 19 лют.

1972. Святлана: [Верш] // Зорка Венера. Мн.; Кветкіна граніце: [Верш] // Беларусь. № 7;Кладаўшчык: [Верш] // Вожык. № 6;Вартавому; Навасёлу; Пачынаючаму рыбалову: [Каламбуры]. // Там жа. № 23;Чыя ёлка прыгажэй?; На катку: [Вершы] // Вясёлка. № 1;Дзяучаты з інтэрната; Стары млын; «Цяжкідастаўся крыж...»: [Вершы] // Маладосць. № 8;Насустрачвеку: [Верш] // Полымя. № 4;Патэфон; Кізамыс: [Вершы] // Чырв. змена. 2крас.

1973. На зямлі іу небе: Нарыс // Беларусь. № 8;Нямецкая дзяўчынка ўХатыні[Верш] // Бярозка. № 12;Рыбак: [Верш] // Вясёлка. № 8;Самакрытычны верш // ЛіМ. 6ліп.; Вакантная пасада: [Верш] // Там жа. 10 жн.; Рацпрапанова: [Верш] //Там жа. 28вер.

1974. Асенніэцюд; Родны дом: [Вершы] // Беларусь. № 10;Сляпы дождж: Паэма // Маладосць. № 4;Глыток сінечы; Рамантычная песня; Смага; Пралятаючы над Ушачамі;На поўдні[Вершы] // Полымя. № 4;Праз агонь: Урывак з аповесці// ЛіМ. 24 лют.; Праводзіны; Салавейка; Цішыня: [Верш] // Там жа. 19 ліп.; Асенніэцюд: [Верш] // Ніва. 24 ліст.; 3 новых вершаў: Дыялектыка рэвалюцыі; Лясны пажар; Ласіха// Чырв. змена. 13 ліст.

1975. Хатынь: [Верш] // Слухайце Хатынь!.. Мн.; Пражэктары памяці; Млын у Валгаградзе: [Вершы] // Беларусь. № 4;Плыўкарабель:[Верш]// Вясёлка. № 1;Дзе іяк жыве Нептун: [Верш]//Там жа. № 6;Прачнулася Палессе: [Верш] // Тамжа. № 8;Пасадачныя агні; «У вырай не спяшаюццашпакі...»;Чацвёрты разварот: [Вершы] // Маладосць. № 1;Сачыненне на вольную тэму: [Вершы] // Работніца і сялянка. № 8;Жываязямля! [Верш]//Чырв. змена. 2сак.; Апраўданнежыцця;За мною гоніццааўчарка: [Вершы] // Там жа. 27крас.


1976.«Ціха, як за хвілюда вайны…»; «Ад ціхіхрэчак, траў мурожных…»: [Вершы] // Дзень паэзіі — 76.Мн.; Каваль: [Верш]//Люблю будзённы дзень... Мн.; «Пушынкі надпраспектам...»; Успамін пра возера Арына: [Вершы] //Беларусь. № 1;Катэгарычнае прызнанне[Верш]//Вожык. № 5; На рацэ; Мор-ква-ква; Светлячок:[Вершы] // Вясёлка. № 6;Канцэрт: [Верш]//Там жа. № 8;Прыгоды снежнай бабы: [Верш]// Там жа. №12;Будуй свой БАМ; Апраўданне жыцця; Апошняя вышыня; Брыгадзіру Валі: [Вершы] // Маладосць. № 2;Дарогі; Блакада; Запознены званок; Гараджанцы — рацэ маленства; «Сёлета на Каме...»; «Аддыміўся смугою золак...»; «Твойпацалунак сарамлівы...»: [Вершы] // Полымя. № 6;Белы вальс: [Верш] // Работніца ісялянка. № 12;Класікам; Паэту-пейзажысту; Паэту, яківыдаўпершую кнігу: [Вершы] // ЛіМ. 9студз.; На крылах прагрэсу; Карагач-рагач: [Пародыі] //Там жа. 16крас; Вясёлыя  промні  рассеялізмрок: [Вершы] // Там жа. 29 кастр.;Катэгарычнае прызнанне: [Верш] //Ніва 23мая; Выпрабаванне волі; Загарыцца светафор зялёны: [Вершы] // Чырв. змена. 19 мая.

1977.Рэха; «Патухне сонца скора...»; Вясельная:[Вершы] // Беларусь. № 4; Здарэнне ўкупэ: [Верш] //Вожык. № 14; Выпрабаванне волі; Ляроднай хаты:[Вершы] // Маладосць. № 8; Вучуся мужнасціўпалітрукоў: [Верш] // Там жа. № 11; Сураваянітка:Лірычнаясповедзь // Полымя. № 8; Я — прапрапрашчур.[Пародыя] // ЛіМ. 11 лют.

1978.«Сцяжынкі, што цябе вадзілі...»:[Верш]// Адданасць. Мн.; Хадакі; У Міхайлаўскім: [Вершы] // Беларусь. № 4; Зачараваны лес: [Верш] // Вясёлка. № 2; Лосвіда; «Майскісад...»; «Грухоча мост над рэчкай вузкай...»; «Хацеўпакланіцца Лосвіду...»; «Свой транзістар, зямляк...»; «Ізноўразвярэджаны раны...»: [Вершы] // Полымя. № 10; Здарэнне ўкупэ: [Байка] //Ніва. 10 вер.

1979. Пазыўныя радзімы; «Забыты турботы...»; «Ты не раўнуй мяне да неба...»; Дажджлівы ўспамін; Гарадкі; Да акіяна: [Вершы] // Маладосць. № 2; «Грукоча мост над рэчкай вузкай...»:[Верш] // Голас Радзімы. 3 мая; «Шматспрасаваных выбухаў...»; Вясёлае пасланне; Знаёмства з Грузіяй; «Неба скінула хмарак вуаль...»: [Вершы] // ЛіМ. 13 крас.

1980.«Ізноўразвярэджаныя раны...»: [Верш] // Такіясэрцы у нас. Мн.; Вугал атакіПаэма // Маладосць. № 7;У Брэсцкай крэпасці; Радаслоўнае дрэва: [Вершы] // Полымя. № 5; Вачэй тваіх паляны: Вянок санетаў// ЛіМ. 18 ліп.

1981.Вясновае наступленне: [Верш]//Вясёлка.Мн.; Ліпа ля матчынай хаты; «3 уласнаю памяццю я нанажах...»; Запомнім сябе маладымі, Жаўрук вясною:[Вершы] // Маладосць. № 9; На спатканнез радзімай: Урывак з паэмы «Дзе голуб купаўся» // Звязда.9 снеж.; Падарожжа да сяброў: Перад дарогай; Успамін пра возера Арына; Шашлычны настрой; Армянскітрыпціх; Вяртанне: [Вершы] // ЛіМ. 6 ліст.; Перадспатканнем з Радзімай // Чырв. змена. 9 снеж.

1982.«Упарта шукаю з відна...»; «Быццам сон забыты...»; «Ляцеў дамоў на выхадны...»; Мы косім скрыпень; Мэарэатара; Ля каміна: [Вершы] // Беларусь. № 8; Працяг феерыі; Да пытання аб шкоднасцікурэння;Пераборліваяцешча: [Мініяцюры] // Там жа. № 11; Начлег у гарах; «Не ведаю чаму...»; Этэры; Шторм у Піцундзе: [Вершы] // Маладосць. № 9; Дзе голуб купаўся...: Фрагмент паэмы // Полымя. № 1; На лясным хутары: [Верш] // Там жа. № 10; Перад узыходам сонца; «Калірыхтуюццаізноў...»; У бары; «Сыграй мне песню...»; «Сын табе амаль штоночы сніцца...»; У доме творчасці; «Прымаўусё спакойна я...»: [Вершы] // ЛіМ. 3 вер.; Ваш верасень: [Верш] // Там жа. 1 кастр.


1976.«Ціха, як за хвілюда вайны…»; «Ад ціхіхрэчак, траў мурожных…»: [Вершы] // Дзень паэзіі — 76.Мн.; Каваль: [Верш]//Люблю будзённы дзень... Мн.; «Пушынкі надпраспектам...»; Успамін пра возера Арына: [Вершы] //Беларусь. № 1;Катэгарычнае прызнанне[Верш]//Вожык. № 5; На рацэ; Мор-ква-ква; Светлячок:[Вершы] // Вясёлка. № 6;Канцэрт: [Верш]//Там жа. № 8;Прыгоды снежнай бабы: [Верш]// Там жа. №12;Будуй свой БАМ; Апраўданне жыцця; Апошняя вышыня; Брыгадзіру Валі: [Вершы] // Маладосць. № 2;Дарогі; Блакада; Запознены званок; Гараджанцы — рацэ маленства; «Сёлета на Каме...»; «Аддыміўся смугою золак...»; «Твойпацалунак сарамлівы...»: [Вершы] // Полымя. № 6;Белы вальс: [Верш] // Работніца ісялянка. № 12;Класікам; Паэту-пейзажысту; Паэту, яківыдаўпершую кнігу: [Вершы] // ЛіМ. 9студз.; На крылах прагрэсу; Карагач-рагач: [Пародыі] //Там жа. 16крас; Вясёлыя  промні  рассеялізмрок: [Вершы] // Там жа. 29 кастр.;Катэгарычнае прызнанне: [Верш] //Ніва 23мая; Выпрабаванне волі; Загарыцца светафор зялёны: [Вершы] // Чырв. змена. 19 мая.

1977.Рэха; «Патухне сонца скора...»; Вясельная:[Вершы] // Беларусь. № 4; Здарэнне ўкупэ: [Верш] //Вожык. № 14; Выпрабаванне волі; Ляроднай хаты:[Вершы] // Маладосць. № 8; Вучуся мужнасціўпалітрукоў: [Верш] // Там жа. № 11; Сураваянітка:Лірычнаясповедзь // Полымя. № 8; Я — прапрапрашчур.[Пародыя] // ЛіМ. 11 лют.

1978.«Сцяжынкі, што цябе вадзілі...»:[Верш]// Адданасць. Мн.; Хадакі; У Міхайлаўскім: [Вершы] // Беларусь. № 4; Зачараваны лес: [Верш] // Вясёлка. № 2; Лосвіда; «Майскісад...»; «Грухоча мост над рэчкай вузкай...»; «Хацеўпакланіцца Лосвіду...»; «Свой транзістар, зямляк...»; «Ізноўразвярэджаны раны...»: [Вершы] // Полымя. № 10; Здарэнне ўкупэ: [Байка] //Ніва. 10 вер.

1979. Пазыўныя радзімы; «Забыты турботы...»; «Ты не раўнуй мяне да неба...»; Дажджлівы ўспамін; Гарадкі; Да акіяна: [Вершы] // Маладосць. № 2; «Грукоча мост над рэчкай вузкай...»:[Верш] // Голас Радзімы. 3 мая; «Шматспрасаваных выбухаў...»; Вясёлае пасланне; Знаёмства з Грузіяй; «Неба скінула хмарак вуаль...»: [Вершы] // ЛіМ. 13 крас.

1980.«Ізноўразвярэджаныя раны...»: [Верш] // Такіясэрцы у нас. Мн.; Вугал атакіПаэма // Маладосць. № 7;У Брэсцкай крэпасці; Радаслоўнае дрэва: [Вершы] // Полымя. № 5; Вачэй тваіх паляны: Вянок санетаў// ЛіМ. 18 ліп.

1981.Вясновае наступленне: [Верш]//Вясёлка.Мн.; Ліпа ля матчынай хаты; «3 уласнаю памяццю я нанажах...»; Запомнім сябе маладымі, Жаўрук вясною:[Вершы] // Маладосць. № 9; На спатканнез радзімай: Урывак з паэмы «Дзе голуб купаўся» // Звязда.9 снеж.; Падарожжа да сяброў: Перад дарогай; Успамін пра возера Арына; Шашлычны настрой; Армянскітрыпціх; Вяртанне: [Вершы] // ЛіМ. 6 ліст.; Перадспатканнем з Радзімай // Чырв. змена. 9 снеж.

1982.«Упарта шукаю з відна...»; «Быццам сон забыты...»; «Ляцеў дамоў на выхадны...»; Мы косім скрыпень; Мэарэатара; Ля каміна: [Вершы] // Беларусь. № 8; Працяг феерыі; Да пытання аб шкоднасцікурэння;Пераборліваяцешча: [Мініяцюры] // Там жа. № 11; Начлег у гарах; «Не ведаю чаму...»; Этэры; Шторм у Піцундзе: [Вершы] // Маладосць. № 9; Дзе голуб купаўся...: Фрагмент паэмы // Полымя. № 1; На лясным хутары: [Верш] // Там жа. № 10; Перад узыходам сонца; «Калірыхтуюццаізноў...»; У бары; «Сыграй мне песню...»; «Сын табе амаль штоночы сніцца...»; У доме творчасці; «Прымаўусё спакойна я...»: [Вершы] // ЛіМ. 3 вер.; Ваш верасень: [Верш] // Там жа. 1 кастр.

1983. Эпіграф; Са слязой на вейцы: [Вершы] // Дзень паэзіі— 83. Мн.; «Страляла ўЛенінаКаплан...»: [Верш] // Заўсёды з Леніным. Мн.; Ода заручальнамупярсцёнку: [Мініяцюра] // Беларусь. № 3; На катку: [Верш] // Бярозка. № 1; Узнясенне: Паэма // Маладосць. № 5; «І з летам...»: [Верш] // Работніца ісялянка. № 9; Дома; Са слязой на вейцы; Пасля дажджу: [Вершы] // Віцеб. рабочы. 10 верас; Эпіграмы // ЛіМ. 18 лют.; I нават напісаць вянок санетаў| Верш] // Там жа. 15 ліп.


1984. Пачатак: [Верш] // Дзень паэзіі— 84. Мн.; У гасцях у ЗоськіВерас // Бярозка. № 9; У родным доме; Муляр; Помнік; Пасля дажджу: [Вершы] // Там жа. № 11; Вакантная пасада:[Байка]//Вожык. № 4; НапярэдадніНовага года; Выпрабаванневеры: [Вершаванае апавяданне]; Восеньскіматыў; Горкая мімоза; «Сустрэла нас...»;Ты ж ведаеш: [Вершы] // Маладосць. № 12; Ты ж ведаеш: [Верш] // Звязда. 21 кастр.; Ціскора сыночакмойпрыйдзе з вайны?;Жавароначкіпрыляцелі;Беларускае застолле; Папараць-кветка: [Вершы] //ЛіМ.13ліп.;У доме творчасці: [Верш]. // Тамжа. 21 снеж.; Па дарозе ў Зялёнае: [Верш] // Чырв. змена. 8 студз.

1985. Узнясенне: Урывак зпаэмы // Воляй азорыцца свет. Мн.; «Патэфон»;Сузор’і ciгнaльныx кастроў: [Вершы] // Партызаны, партызаны...Мн.; Канікулярная ангіна: [Верш] // Вясёлка. № 1; У палёце: [Верш] // Там жа. № 5; Смелы рак: [Верш] // Там жа. № 11; Дзень спакойнага сэрца; Сіняя сонь: [Вершы] // Полымя. № 12; На плошчы Перамогі[Верш] //ЛіМ. 9 мая; Пад зорным небам; Светлаесвітанне: На Скарынкінскім свяце кнігі; На могілках: «Сказалі — біяграфію пішы!..»; Чарнавік: [Вершы] // Там жа. 15 ліст.; Над магілай бацькі: [Верш] // Маг. праўда. 29 жн.; У палёце: [Верш] //Ніва. 23 чэрв. ;Тры вершы для Валянціны//ЛіМ.-2007.- 9сак.

   (пераклады)

РубцоўM. Рускі агеньчык: Лірыка / 3 рус. Мн., 1986 (Паэзія народаў СССР).

1981.Шумакоў М. Там; Месячная ноч: [Вершы] 3 рус. // Маладосць. № 5; КананенкаД.Сябры:Бярозка: [Вершы] / 3 укр. // Чырв. змена. 23 снеж.

1982.ШавялёваК. Перад першымударам; Масква ў кастрычніку 1941 года; Ноч; Xipyрг; Баладапра лекі; Вызваліцель: [Вершы] /3рус.//Шавялёва К. Зямная веліч. Мн.; Косаў А. Песня пра Купалу: [Верш] / 3 мард. // Полымя. № 6.

1984.Османіс Я. Адкуль?; Бяроста;Жаўрук; 3 лёгкай парай!; Калі?;Руплівасць; Журавы: [Вершы] 3 лат. // Латышская савецкая паэзія. Мн. Т. 1; Брыездзiс Л. Пытанне; Яблыня iкрыніца; Помнік; Тры ўздыхі; Пауночны верш; Чырвоная птушка; Клён восенню; «Змаўкаю я...»; Санет; Непадлічанае; «Ужо яне смяюся смехам...»; «Вы з каменя выньце мяне...»:, Дзікай яблыняй нагніся; Вячэрняя малітва: [Вершы] /3 лат. // Латышская савецкая паэзія. Мн. Т. 2; Савiцкi У. Чырвоныя пралескі: [Верш] /3рус. //Полымя. № 8.

1985.РубцоўM. Рускі агеньчык; Ноч на радзіме; Хлеб; 3імняя песня; Ціхая мая радзіма: [Вершы] /3 рус. // Беларусь. № 7; ЧуеўФ. Поле перайсці[Урывак за аднайм. паэмы] //3рус. // Чырв. змена.9 кастр.

На літоўскую мову. Pries koncerta / Vert. G. Astrauskas // Litir menas. 1970. Vas. 7.


На рускую мову. Разрешите взлет: Стихи и поэмы / Пер. С. Красиков. М., 1980. Рэц.: Богданов Ю. // Неман. 1982. № 12; ДромінЕ. Кнігапіс// ЛіМ.1981.5чэрв.;Ляховецкий М. «Мы звезды трогаем руками...» // Воздуш.трансп. 1981. 14 марта.

Авиация: [Верш] // Гражд. авиация. 1971. № 4; Кривичи: [Верш] / Пер. М. Кулинкович // Знамя юности. 1971. 29 авг.; Аисты над аэродромом: [Вершы] / Пер. А. Шарапов // Неман. 1973. № 1; Перед отлетом: [Верш] // Поэзия. М., 1975. Вып. 14; Авиация: [Верш] // Родины сыновья.Мн., 1975; В аэропорту: [Верш] / Пер. В. Шуваев // Воздуш. трансп. 1978. 1 мая; Беларусь: [Верш] / Пер. И. Василевский // Извечной песни голоса. Мн., 1980; Разрешите взлет: [Вершы] / Пер. С. Красиков // Неман. 1980. № 7; Романтическая песня; Построй свой БАМ; Испытание воли; Бригадиру Вале: [Вершы] // Знамя юности. 1981. 20 февр.; Поздний звонок; «Ты не ревнуй к небесной сини...» / Пер. И. Сергеева; Сыграй мне песню, цимбалистка / Пер. Б. Кежун, Н. Ударов: [Вершы] // Беларусь моя. Л., 1983; Путешествие по Армении: [Вершы] / Пер. С. Красиков // Знамя юности. 1983. 5 янв.; Отрывок из поэмы «Угол атаки»; Разрешите взлет!: [Вершы] // Там жа. 21 авг.;Я всё  осилю  на веку/ПерГ.Артюханова/\Неман,-2009.-№5.-С.4-6

На ўкраінскую мову.Де i як живе Нептун; Плив корабель: [Вершы]/Пер.В. Скомаровський // Дніпро. 1977. № 6; «Тихо, як за хвилю до війни...»: [Верш] / Пер. Д. Білоус // Літ.Укр. 1977. 12 квіт; Дiaлeктикa революціі; Ходаки: [Вершы] / Пер. Д. Кононенко // Дніпро. 1982. №4; Хатинь: [Верш] // Мороз Г. Море. К., 1983; Ходаки: [Верш] / Пер. Д. Коноваленко // Літ. Укр. 1985. 18квіт.

На беларускай мове. БарстокМ. Свой вугал атакі// ЛіМ. 1982. 5 сак.; Лойка А. Паэзія i час. Мн., 1981. С. 58—59; Панiзнiк С. Няхай гадуюцца таленты / / ЛіМ. 1974.26 ліп.; ПісьменнікіСавецкай Беларуси Кароткі даведнік. Мн., 1981; ФедзюковічМ. Зямное неба паэта // Чырв. змена. 1977. 20 лют.

На рускай мове. ЕлисеевВ. Рождается поэзия во мне: Три интервью со стихотворной музой // Знамя юности. 1969. 3 янв.; Лойко О. Племя младое и знакомое // ЛГ. 1970. 24 июня.

На беларускай мове. ДайнекаЛ. Шахматы: [Верш] // Дайнека Л. Вечнае імгненне.Мн., 1985.

На беларускую мову пераклаў (1999), паэму Дантэ «Боская камедыя» (1997), паэмы Дж. Байрана, «Дон Жуан» і «Прароцтва Дантэ» (2004).


Літаратура аб жыцці і творчасці Уладзіміра Скарынкіна

1.Верціхоўская,В Хвалюючая сустрэча з паэтам У.Скарынкіным і Ю.Свіркай ў СШ Гарадка //Прамень камунізму .-1986 .-18снеж.

2..Краўцоў,М.Жыць і спяваць наканаваў мне лёс:аб вечарыне з нагоды 60-гадовага юбілею паэта зямляка У.Скарынкіна //Гарадоцкі веснік.-1999.-22 чэрв.-С.2.

3.Зуёнак,В.Небам пакліканае:Юбілейны этюд //ЛіМ.-1999.-4чэрв.

4.Скарынкін,У. Мой Дантэ //Роднае слова.-2000.-№10.-С.12

5.Скарынкін,У Я змалку ведаю Тараса /Уладзімір Скарынкін //Народнае слова.-2001.-1 снежн.-С.5.

6.Васільева,Н.Новыя сустрэчы са знакамітымі паэтамі нашымі землякамі У Скарынкіным і Н.Гальпяровічам //Гарадоцкі веснік.-2001.-15 мая.-С.4.

7.Дзюхава,І Перакладчык Дантэ сустрэўся са студэнтамі ВДУ імя П. Машэрава //Народнае слова .-2001.-17сак.-5с.

8.Віхроў,А.Паэтычная вяршыня Уладзіміра Скарынкіна:Дзяржаўная прэмія імя Янкі Купалы Уладзіміру Скарынкіну //Віцебскі  рабочы.-2001.-17 сак.-С.1.

9.Скарынкін,У Нізка вершаў/Ў.Скарынкін //Полымя.2007.-№9.-С.41

10. Селицкая,Л Из под пера  рождаются терцины /СБ.Беларусь сегодня.-2006.-26 мая.-С.6-7 11.Васільева,Н.Новыя сустрэчы /Наташа  Васільева//Гарадоцкі  Веснік.-2001.-15 мая.-С.2

11.Скарынкін,У. Каб агонь Малдовы не патух /Уладзімр Скарынкін.-ЛіМ -.2006.- № 5.-С.6.

12.Тулупава,І Культура-найперш літаратура /І.Тулупава//ЛіМ.-№ 14.-2008.-С.1.

13.Саламаха,В “Я беларускаму малюся слову..”,или о чём мечтает поэт Владимир Скоринкин/Владимир Саламаха //СБ.Беларусь сегодня.-2009.-20 мая.

14.Свірко,І.З былых стагоддзяў да мяне дайшло Пятраркі Дантэ,Байрана святло”/І.Свірко//Рэспубліка.-2011.-14 мая.-С.16.

15.Луцэвіч,В. Шчаслівай дарогі,”Дыліжанс”!/Валянціна Луцэвіч //ЛіМ.-2014.-21 сак.-С.13

16.Бунцэвіч,Н “Дыліжанс “ на дзевяць крэслаў /Надзея Бунцэвіч //ЛіМ.-2014.-№18 .-С.8

17.Іванова,В. Ганарацца земляком/Вольга Іванова.-ЛіМ.-2014. - № 25.-С.2

16.Навумава,Г. Сустрэліся на“Гарадоцкім Парнасе” /Ганна.Навумава //Гарадоцкі веснік.-2014.-21 чэрв.-С.4

17.Навумава,Г. Са святам Уладзімір Максімавіч! /Ганна Навумава //Гардоцкі веснік.-2014.-14 чэрв.-С.4

18. Явіч,Я.Майстар перастварэнняў/Яна Явіч//ЛіМ.-2014.-20 чэрв.-С.9

19.Грыгор’еў ,І Па вуліцах Гарадка/І.Грыгорьеў //ЛіМ.-2013.-29 ліст.-С.8.

20.Сівец,Т.Два рамантыкі/Т.Сівец//ЛіМ.-2014.-6 чэрв. С.8

21.Шавыркін,М.Белая Русь/Міхась Шавыркін//Звязда.-2015.-17студз.-С.8

Нарадзіўся Уладзімір Максімавіч 7 чэрвеня 1939 года ў горадзе Віцебску ў сям’і служачага. Яшчэ да вайны бацька Уладзіміра Скарынкіна прыехаў працаваць у г.Гарадок. Тут ён пабудаваў хату, адсюль пайшоў на фронт…

Так здарылася, што Уладзіміру Скарынкіну не прыйшлося расці ў ласцы, у цішыні і радасці. Будучы зусім маленькім, ён апынуўся ў пекле фашысцкіх лагераў: у 4-гадовым узросце разам з маці быў сагнаны ў Нямеччыну, ў Бромберг(цяпер г. Быдгашч, Польшча).

“Вайну памятаю, перажыў яе спаўна, як і ўсе мае аднагодкі.. Бацька, Максім Ільіч, загінуў на фронце ў 1945 годзе. Цяжка жылося, холадна, голадна. Я памятаю той дзень, калі скончылася вайна і агульная бяда змянілася агульнай радасцю”.

Пасля вайны вярнуліся ў Гарадок і сталі жыць ў бацькавай хаце. У 1946 годзе Валодзя пайшоў у школу, якая размяшчалася ў прыватных дамах. У першым класе хлопчык вучыўся ў адной хаце, у другім – у другой, у трэцім класе вучні змянілі аж тры хаты за зіму. Потым Валодзя перайшоў вучыцца у сярэднюю школу № 2, якую скончыў з залатым медалем.

Захапляцца паэзіяй пачаў рана. Першы верш з’явіуся ў газеце “Піянер Беларусі” яшчэ ў школьныя гады пад назвай “Першы яблык”. Пасля заканчэння школы паўстала пытанне - чаму сябе прысвяціць? Каб маці не трэба было дапамагаць вучыцца, паступіў у Рыжскае вышэйшае інжынерна-авіяцыйнае ваеннае вучылішча, якое ў 1960 годзе пераўтварылі ў Рыжскі інстытут інжынераў грамадзянскай авіяцыі. Вершы адышлі на другі план: пісаў мала, друкаваўся рэдка.

Пасля заканчэння Рыжскага інстытута Уладзімір Скарынкін 9 гадоў працаваў інжынерам у Мінскім аэрапорце  і 12 гадоў - начальнікам аварыйна-выратавальнай службы Беларускага ўпраўлення грамадзянскай авіяцыі. За гады службы Уладзімір Максімавіч распрацаваў рацыяналізатарскую прапанову па удасканаленню электрычных схем самалётаў АН-10 і ТУ-124.

Як у кожнага чалавека на зямлі, так і ў кожнага паэта наогул ёсць сваё наканаванне. Ад каго ці ад чаго яно зыходзіць? Ад Бога, ад роднай зямлі, ад уласнай долі? –цяжка сказаць і вызначыць. Хутчэй – ад усяго разам, ад усяго, што завецца жыццём, дадзеным табе. Як распарадзіцца ім, гэтым наканаваннем – справа складаная. Ёсць толькі мэта, ёсць толькі дарога…І трэба ісці… У спадарожнікі свайму паэтычнаму лёсу Уладзімір Скарынкін абраў авіяцыю. Першую кнігу паэта “Буслы над аэрадромам” адкрыў верш Уладзіміра Скарынкіна “Беларусі” – малітва роднай зямлі. Як выявілася гэта была першая песня Уладзіміра Мулявіна – музыканта і кампазітара, заснавальніка і мастацкага кіраўніка ансамбля “Песняры”. І першыя ноты гэтай песні на вершы нашага земляка вось ўжо колькі год з’яўляюцца пазыўнымі “Рыдыёфакта”. (Муз.У.Мулявіна, сл.У.Скарынкіна “Беларусі”).

У 1975 годзе Уладзімір Скарынкін атрымаў пасведчанне парашутыста, дзе яму прысвоен трэці спартыўны разрад па парашутнаму спорту. Так нарадзіўся з душою птушкі чалавек-паэт.

“Тэхнічная прафесія мне, як паэту, думаю, дала многае. Перш за ўсё, як казаў РыгорБарадулін, сваю крылатую тэму. У авіяцыі – усе рамантыкі. Ды я і сам непапраўны рамантык: магу гадзінамі любавацца зорным небам, сядзець ля вогнішча, хадзіць на лыжах па зімовым лесе ... Напэўна, авіяцыя і сфармавала мяне, як паэта”.

На пытанне: “Кім бы вы сталі, з’явіся магчымасць пачаць усё спачатку, Уладзімір Скарынкін адказаў: Я б зноў стаў паэтам. Але калі б я ім стаў, не акунуўшыся ў атмасферу авіяцыйнай рамантыкі, то стаў бы, напэўна, паэтам прыземленым і бяскрылым…”

Творчым натхненнем, музай, сябрам Уладзіміру Скарынкіну на працягу ўсяго жыцця застаецца яго жонка Валянціна Луцэвіч – траюрадная пляменніца Янкі Купалы. Разам з ёю яны спасцігалі навукі з першага да сёмага класа ў Гарадоцкай сярэдняй школе № 2. Потым лёс звёў іх у горадзе Мінску, дзе і нарадзілася сямья Скарынкіных. Уладзімір Скарынкін успамінае:

“Я никогда не забуду тот солнечный августовский день 1961 года, который подарил мне неожиданную встречу с нею вскоре после моего приезда в Минск. Она не шла, а летела над землёй в лёгком платьице. И вот уже 50 лет мы летим рядом, опираясь на крылья любви».

Уладзімір Скарынкін прысвяціў сваёй Валянціне верш “Благаслаўляю і люблю”, словы якога былі перакладзены на музыку эстрадным спеваком Дмітрыем Смольскім. (муз.Д.Смольскага, сл.У.Скарынкіна “Благаслаўляю і люблю”).

Усе свае пачуцці, думкі і прызнанні да Валянціны Луцэвіч паэт “сплёў” у вянок…але не той, што з кветак…у вянок санетаў пад назвай "Вачэй тваіх паляны”.

Яшчэ адно каханне – шчырае, светлае, балючае - каханне да родных мясцін, дзе прайшло яго дзяцінства…школьныя гады…Уладзімір Скарынкін ніколі не забывае пра свой Гарадок, наведвае яго, бо тут усе такое знаемае і дарагое…(вершы аб родных мясцінах)

У 1982 г. Ніл Гілевіч прапанаваў Уладзіміру Скарынкіну перайсці на працу ў Саюз пісьменнікаў Беларусі. З'явілася больш вольнага часу. Стаў болей пісаць і перакладаць. Дзякуючы Уладзіміру Максімавічу на беларускай мове выйшлі кнігі Мікалая Рубцова «Рускі агеньчык» і Міколы Віграноўскага «Украінскі прэлюд», загучалі вершы Яніса Райніса, чытач змог ацаніць усю непаўторнасць малдаўскіх народных балад, творы чувашскіх, узбекскіх, азербайджанскіх, македонскіх і іншых паэтаў.

Аднак, асабліва паспяхова Скарынкін пераклаў сусветную класіку. Сапраўдны  подвіг здзейсніў Уладзімір Максімавіч, калі ўпершыню пераклаў з італьянскай на беларускую мову “Боскую камедыю” ДантэАліг’еры. За што быў удастоены звання лаўрэата Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі  Беларусь.

З вялікай радасцю наш зямляк прымаў і Нацыянальную прэмію Італьянскай Рэспублікі, якую на 60-гадовы юбілей паэту ўручыў Надзвычайны і Паўнамоцны пасол Італьянскай Рэспублікі ў Рэспубліцы Беларусь Джавані Чаруці.

14 верасня 2001 года Уладзімір Скарынкін быў запрошаны ў Фларэнтыйскі палац Рыма, дзе яму уручылі прэмію міжнароднага таварыства "Дантэ”, да 680-годзя з дня смерці італьянскага паэта. Разам з Валянцінай Луцэвіч наш зямляк даехаў да Равенны і ўсклаў кветкі на грабніцу Дантэ, наведаў невялікую мемарыяльную царкву, дзе пахавана Беатрычэ, якой прысвечана "Боская камедыя". А потым даведаліся, што побач з ёю на другім баку вуліцы знаходзіцца трохпавярховы Дом-музей Дантэ, і доўга хадзілі па яго лесвіцах і пакоях.

Наступным плёнам перакладчыка стаў выпуск на беларускай мове ў 2004 годзе паэм Джоджа Байрана “Дон Жуан” і “Прароцтва Дантэ”.А пазней у 2011 годзе паэма “Новае жыцце” Дантэ Аліг’еры і “Кніга песень” Франчэска Пятраркі, якія таксама атрымалі высокую адзнаку ў літаратурным свеце.

Зараз Уладзімір Скарынкін займаецца перакладамі для беларускіх тэатраў. На беларускую мову Уладзімір Максімавіч пераклаў п’есу “Смех лангусты” англійскага драматурга Джона Маррэлла, “Яны любілі” венгерскага пісьменніка Акоша Кертеса, “Дэлежанс” рускага драматурга Леаніда Філатава.

Скарынкіну У.М. у лістападзе 2015 уручана памятная медаль «Поэт и воин Игорь Николаевич Григорьев (1923-1996)», як першаму перакладчыку вершаў рускага паэта І. Грыгор’ева на беларускую мову.

30 чэрвеня 2017 года Рашэннем Гарадоцкага раённага Савета дэпутатаў Уладзіміру Максімавічу прысуджана званне "Ганаровага грамадзяніна Гарадоцкага раёна"  за асабісты ўклад у культурна-грамадскае жыццё і развіццё духоўнай спадчыны Гарадоцкага краю .

Уладзімір Скарынкін – аўтар зборнікаў лірыкі: “Буслы над аэрадромам” (1969); “Гукавы бар’ер” (1972); “Дазвольце ўзлёт (1975); “Чацвёрты разварот” (1979); “Вугал атакі” (1983); “Пасадачныя агні” (1985); “Выратавальны плыт” (1988); “Размова на парозе” (1991); “Лосвіда” (1993); “Апошняе слова” (1994). Аўтар паэм “Насустрач веку”, “Сляпыдождж”, “Высокае сонца”, “Узнясенне”, “Астральны знак Францыска”. Напісаў  кніжкі для дзяцей: “Канікулярная ангіна” (1991); “Падарожжа ў Крайшарад” (1993); “У карэце па белым свеце” (2000), “Дзе і як жыве Нептун?” (2014). Творы У. Скарынкіна перакладаліся на рускую і ўкраінскую мовы. Жыве ў Мінску.

Вверх