Мая маленькая радзіма,

Ізноў з табой сустрэлась я,

Дзе засталась мая сям’я,

Зямля, дзе маці нарадзіла.

Мінуўшчына адсюль званіць,

Няхай я толькі прыхаджанка,

Срабрыстай змейкай Гаражанка

На схіле дзённа гаманіць.

І горад на гары стаіць,

Яго акутваюць аблокі,

Маленства дзіўныя вытокі,

Па вам душа ізноў баліць.

Сасновы бор, бяроз узлескі,

Птушыны гоман, вечны зоў,

І першай раніцы пралескі,

Вясна мая, мая любоў…

Ад сэрца не адвесць журбы,

Брыду, мо тая парыжанка,

Няхай я толькі прыхаджанка,

Я – катаржанка назаўжды.

Святлана Цмугунова