Вяртаюцца да ціхіх Камаровак,

Да матчынай парэпанай рукі.

І белы бэз

Ля сцежкі на падворак

Сядзібы роднай

Свеціцца ярчэй

За квецень шчодрую

Вясновых зорак

У цемрадзі ўвільготненых вачэй.

Я пасталеў і ўсё радзей гадаю,

Ці зазірну у зорныя каўшы…

Пакуль не скончана дарога,

Дбаю

Знайсці дарогу

Да другой душы.