Самая большая роскошь – это роскошь человеческого общения! А общение с человеком талантливым — роскошь двойная!
15 октября в читальном зале центральной библиотеки прошла литературная встреча «На чистый лист ложатся строки жизни...» с учителем белорусского языка и литературы средней школы №1 г.Городка, поэтом-любителем Светланой Студенцовой.
О современных поэтах нашей малой родины известно не очень много, хотя они живут среди нас. Казалось бы, обычные люди… Но в суете постоянных забот они не перестают удивляться красоте родной земли, видеть то, что для многих из нас стало привычным и незаметным. Они учат нас гордиться своей малой родиной, ведут нас к мысли о том, что таланты рождаются, живут и создают гениальные произведения не только в столицах, но и в самых отдалённых уголках нашей страны.
Встреча с поэтом — это всегда праздник, такие впечатления обычно запоминаются надолго.
Свои стихи, наполненные философской глубиной и смыслом, пронизанные духом огромной любви к родному краю и людям, живущим рядом, представила слушателям Светлана Студенцова. С большим удовольствием все восприняли стихи в ее исполнении.
Встреча прошла в удивительно теплой, дружеской обстановке.
Отделом маркетинга Городокской библиотеки выпущен сборник стихов Светланы Студенцовой «Дарога. Сцежачка. Дарога», с которой можно познакомиться на нашем сайте, а также на абонементе центральной библиотеки.

Представить свою жизнь без чтения просто невозможно, поэтому у каждого ребенка и взрослого обязательно есть любимая книга, которую он готов перечитывать много-много раз, и она никогда ему не надоедает!
Уважаемые дети и взрослые! Представляем вашему вниманию небольшой список любимых книг читателей нашего отдела детской и юношеской литературы.
Хороших вам книжек и приятного чтения, друзья!

Студзянцова Святлана Мікалаеўна, настаўнік беларускай мовы і літаратуры сярэдняй школы № 1 г. Гарадка.
Нарадзілася 13 снежня 1951 года ў вёсцы Селяўшчына Расонскага раёна Віцебскай вобласці ў настаўніцкай сям’і. Бацька, Студзянцоў Мікалай Паўлавіч, настаўнік гісторыі. Маці, Студзянцова Кацярына Тарасаўна, настаўнік біялогіі.
Пасля заканчэння школы ў 1969 годзе працавала ў дзіцячым садку. У 1971 годзе паступіла ў Мінскі педінстытут імя М. Горкага на літаратурна-музычны факультэт.
Пасля заканчэння навучальнай установы ў 1975 годзе атрымала размеркаванне ў СШ № 1 г. Гарадка, дзе і прапрацавала да пенсійнага ўзросту.
На працягу доўгіх гадоў узначальвала фальклорны гурток «Спадчына». Была сакратаром камсамольскай арганізацыі школ горада.

Святлана Студзянцова пра сваю творчасць

Прыход у літаратуру на першым этапе быў ранні, яшчэ ў школе. Пасля – у інстытуце. На 2-гім курсе наведвала літаратурны гурток, дзе складала нядрэнныя вершы, але саромелася іх паказваць. Лічыла, што не змагу, не сумею, не здатная.
А намнога пазней, калі працавала ўжо пасля размеркавання ў школе, успомніла пра любімае захапленне – ажыццявіць душэўны палёт у чароўную краіну паэзіі. Гэта так званы позні прыход. Вельмі хочацца сказаць пра жыццё, пра вопыт. Шмат пройдзена і перажыта. На многае глядзіцца па-іншаму.
Хочацца падказаць маладому пакаленню, як правільна арыентавацца ў жыццёвых сітуацыях, каб менш рабіць памылак. Яшчэ раз звярнуць увагу на старэйшае пакаленне, напісаць аб праблемах пажылых людзей. Паказаць дзейсную сілу кахання, мацярынства, абавязкаў на зямлі.
І галоўнае прызначэнне – быць заўсёды чалавекам.
Пра што мае вершы?
Мабыць пра зямное, рэальнае.
Есць вершы філасафічнага гучання, бо жыццё – гэта ўжо само па сабе – складаная філасофія.
Калі ўлічыць усе віды лірыкі ( а іх 4-ы), то на кожны від ёсць вершы.
Есць вершы эпічнага складу, а есць лірычнага.
Мабыць, больш эпічных вершаў, у якіх закранаюцца праблемы надзённага жыцця.
Галоўнае, што праходзіць пра ўсю маю творчасць – гэта абавязкова быць чалавекам, добра ведаць сваё месца ў жыцці, на зямлі. Як гімн гучыць верш, “на чистый лист ложатся строки жизни”.
Шмат пішу пра маці, самага дарагога і блізкага чалавека, з якога пачынаецца жыццё. “Мама”, “Абдымі мяне”, “Душа маці”.
Пра школу. Пра яе сказала асобае словаю “Зноў развітальна плача ў небе клін”, “Як цяжка развітацца са званком”.
Тэма любві да малой Радзімы асабліва вострая. “Дарога. Сцежачка. Дарога”, “Душы маёй даўно вядома”, “Где душица моя”.
Пра асабістае. “Олегу”, “Я бягу, я агнявая”.
Шмат вершаў душэўна балючых, напісаных па прычыне гібелі сыночка. Боль несуцішны. Есць вершы прысвечаныя дзеткам, а таксама на бытавыя розныя тэмы, на нейкія звычайныя факты, падзеі.

СКАЧАТЬ

8 октября 2021 года библиотекарь читального зала Бобурова С. В. провела с участниками клуба «Неугомонные детки» (2-й «Г» класс СШ №1) экологическую беседу-диалог на тему «Зеленый город - зеленая планета». В ходе беседы ребята узнали о богатой и многообразной природе района, как она изменяется от деятельности человека, и почему необходимо создавать заповедные территории, познакомились с Красной Книгой Беларуси и Красной Книгой Городокского района. Активно и правильно отвечали на вопросы викторины, отгадывали загадки. Особый восторг вызвал конкурс «Угадай животное». В завершение мероприятия дети пришли к выводу, что если так будет продолжаться, наша земля станет огромной кучей мусора, а чтобы сохранить жизнь на земле, нужно знать, любить и охранять природу.