Грыміць ля студні дзед вядром:

-Ты дом прадай –

   купі машыну!

Кручу ў адказ я галавой.

Я не прывык жыць у раскошы –

І не змагу дом родны свой

Прадаць ні за якія грошы.

Я не прадам нікому дом,

Дзе ўслон быў часткай інтэр’ера.

Дзе над абедзенным сталом

Вісела «Тайная вячэра».

Я ў гэтым доме вырастаў

І без яго нагадваць буду,

Калі б сюды ні завітаў,

Бяздомка брыдкага, прыблуду.

Квітнее ліпа пад акном,

Шапоча яблыня ля тыну…

І мне прадаць бацькоўскі дом,

Нібы прадаць сваю Айчыну.