Нібыта бог, сядзеў сярод гасцей

Заўсёды ён у саматканцы шэрай.

Аднак усё натужней і часцей

Крактаў Камель, махаючы сякерай.

Упаў камель – уздрыгнула зямля,

Упаў на дол, як дуб сярод паляны…

У прыцемку мне свеціцца здаля

Матулін дом, Камлём абшаляваны.